Είναι κατι ερημικες μεριες θαλασσινες, απροσιτες και μοναχικες που εχουν τοσα να μαρτυρισουν…
Εικονες βουβες, εικονες μοναδικες που εχουν γραψει την δικη τους ιστορια μεσα στο χρονο… η ακομη καλυτερα μεριες οπου οι εικονες παρεμειναν σταθερες και αμεταβλητες στο περασμα του χρονου…
Μια τετοια μερια δικη μου είναι το νησακι του αη Νικολα με το ομονυμο ξωκλησι… στο εμπα της Λευκαδας… Ειχα την τυχη να το πρωτοεπισκεφτω πριν 10 χρονια, να μαθω για τα κρυφα περασματα του… το μικρο και το μεγαλο Διαβασιδι, το Ντουσμαν ( δουσμανι) να μαθω και να αφουγκραστώ με σεβασμο την μικρη – μεγαλη ιστορια που κουβαλα και εκτοτε κάθε καλοκαιρι να το επισκεπτομαι – ετσι σαν φορο τιμης στις εποχες της δοξας του τις αλλοτινες…
Τοτε – πριν χρονια εκατο – που αποτελουσε το ησυχαστηριο του ποιητη Σικελιανου και της Ευας του…
Ψαχνω πληροφοριες να βρω για του ξωκλησσιου το θεμελιωμα… ποιος, ποτε…
Ισως να μη εχει και τοσο σημασια… αφου και τωρα ακομη , όπως και τοτε ιδια εικονα αντικριζουν τα ματια
… ιδια νερα ρεματισια και ζεστα το πλαισιοουν …
… ιδια κυμματα παφλαζουν και σκανε στο μωλαρακι…
…εκει εξακολουθουν να φυτρωνουν τα κρινακια της αμμου τα λευκα
… και οι καβουρομανες να τρυπωνουν στων βραχων τις τρυπες…
… και τα χταποδια τα θαλαμια τους να σκαρωνουν στο κοντινο βυθο….
… και τα αρμυρικια το θροισμα τους στο απογευματινο το καθιερωμενο μπασιμο του ανεμου…
Εικονα απαλλαλαχτη στο περασμα του χρονου… ανέγγιχτη από των ανθρωπων το διαβα και ιερη…
Και ειπα αυτή την φορα την αυγουστιατικη βαρκαδα μας, την αυγουστιατικη περατζαδα μας στο νησι να την μοιραστω μαζι σας… να βγαλω φωτογραφιες
( κλασσικα απελλειπε η η μηχανη η φωτογραφικη… ένα τηλεφωνο μικρων αξιωσεων ανελαβε το εργο του φωτορεπερταζ…)
