ονειρα που με κατατρεχουν... ακομη και στον υπνο μου η θαλασσα και τα καραβια με συντροφευουν... κι οι φουρτουνες τους

το ιδιο ονειρο ξανα...Δευτερη φορα σε μια βδομαδα...

"To sunny cruise σε φουρτουνα ασχημη. Μποφορια και κυματα θεορατα να μας θαλασσοδερνουν, να προσπαθουν να μας μπαταρουν,ο φοβος να μας κυριευει... Ο καπτα Σταυρος στο τιμονι αυτη τη φορα - την αλλη ηταν ο Χρηστος- εγω με τον πανο παροντες να τρεχουμε να προλαβουμε τις αβαριες... Να περνει κλιση επικινδινη το σκαρι και σαν να καναμε πειραμα ευσταθειας, ολοι μαζι πληρωμα, επιβατες και επιβαινοντες με τα χερια στα πλαινο μπουλμε να προσπαθουμε να αποτρεψουμε την ανατροπη... και ως εκ θαυματος, εκει που τα κυματα μας πλαγιοκοπουσαν αλυπητα, εκει που μεχρι και την κοντρα γεφυρα σκεπαζαν, ξαφνικα νηνεμια και το ταλαιπωρο σκαρι να αραξει σε λιμενα κοντινο, ασφαλη και απηνεμο... και εμεις απλα να μετραμε τις ζημιες μας...αλλα ειμαστε σωοι...η κουπαστη που την πηραν τα κυματα... τα μαδερια τα πλαινα που χασκαν ξεκαρφωτα...

Και διπλα μας αραγμενο αλλο καραβακι ξυλινο, καραβοσκαρο ετουτο και ξενο... Φουνταρισμενο δεν ηταν αλλα την πλωρη του την λαβωμενη ακουμπουσε στο ντοκο ...με το μπαστουνι σπασμενο, το πλωριο ποδοσταμο τσακισμενο και στης πλωρης τα εξαλλα να χασκει ρηγμα μεγαλο... και εγω να κοιτω το αλλοτε κραταιο και μεγαλοπρεπες τρικαταρτο να βουλιαζει , τα κομοδεσια μονο αβρεχτα ...και τα καταρτια διχω ς ξαρτια και αρματωσια...και μολις ερχονταν αντιμαμαλο για λιγο η πλωρη να ξεπροβαλει εξω απο το νερο σαν να μας αποχαιρετουσε εμας τους αγνωστους και εφυγα μακρια να μην βλεπω το πλεουμενο να βουλιαζει... να μην σπαραξει η καρδια μου..."


και μια βδομαδα προτερα ονειρατο παρομοιο...


" ξανα το ατυχο sunny cruise αυτη την φορα ξερα καβαλησαμε , εκει που ηταν τα νερα πεντακαθαρα , βραχος θεορατος ορθωθηκε κατω απο τα υφαλα μας , τον βλεπω οπως ξαφινκα οπως ημουν γερμενη στην πλαινη την κουπαστη και βαζω φωνη , κραυγη απελπισίας " κρατει, αναποδα" αλλα ήταν αργα και πηγε και σφηνωσε αναμεσα στα δυο τιμονια του σκαφους... Οι προπελες ανεπαφες ...Και εκανε αναποδα ο χρηστος να το ξεκολησει και ο καπτα σταυρος στην πλωρη κοιταξε για αλλες ξερες... Και ταξιδευντας πλαι σε στερια, μιλια δυο μακρια ξανα πηγαμε σε λιμανι , και εμεις δεν κινδινευαμε, ομως το σκαρι ειχε λαβωθει... και τα μαδερια του - σταυροκοκκαλο πλεγμενα- ειχανε μποσκαρει και παιζανε και τα στραβοξυλα φαινονταν φτενα και πολυκαιρισμενα.. και τα σεντονονερα αναδυανε οσμη ξυλου υγρου, και πετρελαιο και λαδια...Και ελεγα αλλη φουρτουνα δεν θα αντεξει....καλυτερα στο λιμανι να το αφησουμε... να παροπλιστει, να ξαποστασει και οσο αντεξει αφου το τελος προδιαγεγραμμενο ειναι"


και αναρωτιεμαι εγω, προσπαθοντας τα ονειρα μου να ορμηνευσω αν επικεινται δυσκολιες και φουρτουνες στην ζωη? θα βγουμε ομως γεροι? γιατι το sunny cruise ξανα και ξανα.. απο το παρελθον ερχομενο , απο το πουθενα... απο τα τελη της δεκαετιας του '80 βυθισμενο... σε χερια ξενα...