ενα κειμενο μου για τις αγαπημενες παντοφλες μας...
Εκει που ξεκινησαν ολα - οπως εγραψε αγαπημενος φιλος που τωρα ξερω πως χαμογελα....
Αντιγραφω την αρχη του αρθρου μου οπως ειναι δημοσιευμενη στην σελιδα του αγαπημενου ναυτικου περιοδικου....
Κατάπλους
 |
Δεν υπάρχουν νησιά άγνωστα ούτε ξέρες κρυφές και ύφαλοι. Όλα γνωστά, όλα μονότονα γνώριμα. Τα φεγγάρια των νυχτερινών δρομολογίων πήραν τη θέση των άγνωστων νησιών· εκείνων που ποτέ ο κάβος τους δεν θα τ’ απαγκιάσει, ούτε το αντιμάμαλο των βράχων θα τα βρέξει…
«Το πιο μακρύ ταξίδι τους αυτό…» των πορθμείων. Προορισμός και αυτοσκοπός τους η ζεύξη των κοντινών ακτογραμμών. Ίδιος ο μόλος, ίδιος ο ντόκος, ίδια η ώρα. Δρομολόγιο αυστηρά προκαθορισμένο.
Πού και πού καμιά φουρτούνα, ίσα να «αλμυρίσουνε», να στάξει λίγη σκουριά η λαμαρίνα, να δουλέψει λίγο το ματσακόνι· και ανάρια κανένα απαγορευτικό να σπάσει τη ρουτίνα, κανένας μικροκαβγάς οδηγών, καμιά αδημονούσα αγριοφωνή επιβάτη…
Διαβάστε τη συνέχεια στον «Ε» Νοεμβρίου...
