Παιγνιδι της τυχης η ανακαλυψη παλιου κιτρινισμενου τετραδιου. με σημειωσεις στα καταστιχα θαλασσινες αλλα κ ασχετες... Ετουτη την ειχα παντελως ξεχασει...Ενα χρονο μετα το Βεργινα ονοτιζετε Εξ. Σαμινα κ σχεδον δυο χρονια αργοτερα γραφει μια απο τις πιο μελανες σελιδες της ναυτικης μας ιστοριας.
" Ημερολογιου σελιδες (ποτισμενες με περισσια αλμυρα )
"23.11.98
Απαγορευτικο (9-10) σοροκαδα κ εμεις μποδισμενοι στην Συρα περιμενουμε ποτε θα σπασει ο καιρος ("golden Vergina" - δρομ. Σαμος - Πειραιας).
Απο τα τζαμια του σαλονιου κοιταμε το Ναιας που το χει συρει, τον καταπλετη του Μυκονος που κοπαναει κ τις προσπαθειες του πληρωματος να ρεμετζαρουν καλα το Βεργινα.
Μεσα
σε ολη αυτη την ενταση κ την αδημονια, αρχισα να αναρωτιεμαι για την
Θαλασσα, για τα παιγνιδια της κ για τα χιλια προσωπα της... Αξιωνει κ
απαιτει η θαλασσα, λατρεια αρχαιας θεας της Αιγυπτου... Σαφως κ δεν
ειναι σχημα ρητορικο. Απαιτει να την λατρεψεις, ποτε να μην ισχυριστες
πως την γνωριζεις απολυτα. Γνωση - σεβασμο κ αποσταση. Δεν συχγωρει
αμετροπρεπεια κ οικειοτητες.... Ειπαμε σαν αρχαια Θεα της Αιγυπτου...."
Δυο χρονια παρα κατι , προ του ναυαγιου - το συντομο κειμενο αυτο γραμμενο μεσα στο Γκ.Βεργινα, μετεπειτα τραγικο κ μοιραιο Εξπρ. Σαμινα. Ποτε δεν κραταγα σημειωσεις οταν ταξιδευα. δεν ξερω γιατι το εκανα τοτε...Προσπαθουσα να ρουφηξω καθε στιγμη του ταξιδιου, ποσο μαλλον ετουτου μου ηταν γεματο φουρτουνα κ ανεμο. Δυο μερες θυμαμαι μειναμε αποκλεισμενοι... ουτε να κατεβουμε απο το καραβι δεν μπορουσαμε... Οι μικροπωλητες εφερναν λουκουμια Συριανα μεσα στο καραβι...θυμαμαι (?)πως ειχαμε καμπινα δικλινη... κοντα στην πρυμη... ειχε κ ενα μπαρακι πισω ... εκει την αραζα οταν δεν κυνηγουσα την τριχρονη τοτε Μιραντα... Και προσπαθουσα - πισω απο ενα σιδερο προστατευτικο -να δω πως βιραρανε οι ναυτες τους καβους τους χοντρους με τους εργατες- κ να λαθρακουσω τις εντολες του δευτερου....Και ενθομυχα - μ ολη την ταλαιπωρια οχι της θαλασσοταραχης αλλα του κυνηγητου προς την ζωηρη μικρη μου- παρακαλουσα να μην λαβει γρηγορα τελος το ταξιδι μας....
Και ακομη κ τωρα δεν
ξερω ποια υποσυνειδητη σκεψη με οδηγησε να συνδεσω το σκαρι ετουτο με
την των αθρωπων την αλλαζονια προς την θαλασσα... Με την αμετροπρεπεια
-ισως- που χρονια δυο αργοτερα εμελε να σταθει μοιραια..
