Ακρως ανησυχιτικα τα μελλουμενα...

Ακουγα  σημερα με περισση προσοχη συζητηση ψαραδων (παλιων καικιδων, ανεμοτραταριδων , με γριγρια ...)...
Τα δεδομενα που προκαλεσαν την πρεμουρα της συζητισης τους:
-απιστευτα μεγαλος αριθμος αρρωστων πετροψαρων (σφυριδες , ροφοι). Επισημη αιτια εγκεφαλοπαθεια. (κανεις απο τους παροντες αλλα και απο πολυ παλιους που ρωτησα δεν θυμαται κατι αντιστοιχο)
-εσπεσμενη ανακυρηξη μιας μεγαλης περιοχης του Ιονιου (απο Κυρα, οξυα, Καβο παπα μεχρι πατραικο) ως Ναtura με καθολική απογορευση ψαρεματος (ακομη και πετονιας). Αδειοτοδηση μονο ελεγχομενων ιχθυοκαλλιεργιων...
Οι ψαραδες κατεληγαν στο συμπερασμα πως ολα εγιναν στον βωμο διαπλεκομενων συμφεροντων που εμπλεκονται στις ιχθυοκαλλιεργιες... ακουστηκε και το ονομα μεγαλομετοχου / υπουργου...
Περα ομως απο αυτο, το ανησυχιτικο ειναι οι φημες και οι αιτιασεις που ακουγονται οτι η ασθενεια των ψαριων οφειλεται σε "αγνωστη" αιτιολογια ( οι πλεον αισιοδοξοι αναφερουν τις "μπομπες" της Κροατιας και τα φυτοφαρμακα, οι πιο ανησυχοι - μεταξυ αυτων και εγω- φοβουνται τα υποπτα - για πυρηνικα αποβλητα- ναυαγια του Ιονιου... Αν -αναρωτιεμαι -αν η ανακυρηξη της περιοχης σε απαγορευμενη ζωνη ψαρεματος δεν γινεται απλα και μονο για λογους προστασιας του φθηνοντος οικοσυστηματος αλλα αποτελει ενα ευσχημο τροπο να σταματησει η αλιεια καποιων ψαριων επικινδυνα μολυσμενων???
Ξερω πως τιποτα δεν μπορει να αποδειχθει και πως η συνδιαστικη ετουτη σκεψη μου αποτελει απλη εικασία ομως δεν μπορω να μην διατυπωσω τον προβληματισμο μου. Ποσο μαλλον οταν ειδα με τα ματια μου τα "τρελαμενα" ξεβρασμενα ψαρια -προσοχη οχι αφροψαρα αλλα του βυθου-... Ποσο μαλλον οταν πολυ πολυ προσφατα ψαρευτικε στα μερη μας ψαρι που ζει σε αβυσσαλεα βαθη και για "καποιο" λογο εχασε και τουτο την αισθηση του βαθους -σαν τους ροφους- και βγηκε στην επιφανεια...
Και οχι τιποτα αλλο αλλα και εκεινο το αληστου μνημης χαζοσηριαλ του Μεγα "οι γοργονες " τεινει να αποδειχθει προφητικο...

Καικιων σπασιμο...

δεν υπαρχει μεγαλυτερο εγκλημα για την παραδοση μας - οχι μονο την θαλασσινη, οχι μονο την ναυτικη- απο το σπασιμο των καικιων. Σημερα η τσαπα διελυσε ενα καικι 15 χρονων. Στο βωμο 40.000 ευρω ... που θα δωθουν για να αγοραστει καικι με γαστρα πλαστικη...

Δεν καταλαβαινω το νοημα να σπας το καικι... αν ηθελαν να προστατεψουν την αλιεια ας επερναν μονο την αδεια. γιατι να δυαλυουν τα σκαφη οταν μπορουσαν να απορροφηθουν αλλου... σαν τουριστικα... σαν ιδιωτικα... ακομη και σαν κατοικιες...
οχι μπροστα στο εγκλημα δεν ημουν παρουσα ( σε αντιθεση με τις αρχες που βιντεοσκοπουσαν τουτο το εγκλημα...)
δεν ξερω αν θα το αντεχα.
ειχα παει να το "αποχαιρετησω" την προηγουμενη βδομαδα το τρεχαντηρι το κοκκινο...οταν το τραβηξαν με τρακτερ εξω. αντιστεκονταν και εξω δεν εβγαινε. το τραβηξα φωτογραφιες , απειρες ...φωτογραφιες, οπως ηταν γερο , ολογερο και περηφανο.
σημερα δεν ηθελα να το δω ενα ματσο σπασμενα ξυλα. παρακαλεσα μονο να μου δωσουν το πλωριο το κορακι, απο ιροκο ατοφιο κατι να σκαλισω ... ο πανος" καταφερε " και εκτος απο το κορακι "απηγαγε" και δυο παπαδες ξυλινους. τα μαδερια , αλικα μπογιατισμενα , μοσχομυριζαν ακομη ρετσινι...

εκεινες τις φωτογραφιες ανεβαζω....  

R.I.P. (rest in piece or rest in peaces??) 

Λοιπον... και για την ιστορια αυτο το τρεχαντηρι ηταν ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ  του Καννελου με λεμβολογιο Λευκαδας 1537... φτιαγμενο στην Μαργαρωνα της Πρεβεζας πριν περιπου 15 + χρονια... απο τον Χαριτο τον Κώστα τον Σαμιωτη τον καραβομαραγκο... ειχε και παρατσουκλι το καικι... "χελωνα" το ονοματισαν λογω της ιδιομορφης γαστρας του... εκλεινε αποτομα στην πλωρη γιατι ο πατερας Κανελος ο σταθης , οταν το εφτιαχναν ειχε σκοπο να το μακρυνει καποια στιγμη στο μελλον... ετσι ο Χαριτος εκλεισε την μασκα του αποτομα...

ολες οι φωτογραφιες της ιδιαιτερης αυτης "ανελκυσης" που ελαβε χωρα στο καστρο της Λευκαδας θα τις βρειτε στο facebook... εδω

Εξπρες Σαμινα - 11 χρονια μετα

Ηταν Τριτη 26 Σεπτεμβρη ...2000, - περασαν κιολας χρονια 11...
Το Αιγαιωτισσα ΙΙ στην Παροικια με ενα γκρουπακι Αυστριακων και πληρωμα τον Καπτα Σταυρο, την Μαρια ( τους γονεις μου δηλαδη) ,την Λιτσα, το Πανο μου, τον Γερασιμο... Μια νυχτα που δεν προκειται ποτε να ξεχασουν, ποτε να σβησουν απο την μνημη τους... ηταν λιγο μετα τις δεκα  οταν ηρθε ασθμενοντας ο Λιμενικος και τους ζητησε να βγουν για διασωση... " βουλιαζει το Σαμινα , εξω απο τις Πορτες"... Καθηκον δραματικο η διασωση... εχουν περασει τοσα χρονια κ  ομως ολα ειναι στη μνημη και στην καρδια τους ασβεστα... και τα δακρυα ειναι το ιδιο νωπα... Αντι κειμενου αλλου ,αναδημοσιευω το αρθρο μου στον Εφοπλιστη, που το εγραψα ξημερωντας 27ής - εν βρασμο ψυχης- ενα κειμενο χωρις δομη και ειρμο -αλλα γεματο απο τις εικονες που μου περιεγραφαν, μεσα απο τα ματια των ναυτικων των δικων μου , μεσα απο τις μαρτυριες των ανθρωπων των δικων μου  για τα οσα αντικρισαν εκεινη τη νυχτα. Οσοι εχετε το κουραγιο ξανα -διαβαστε το.

Εφοπλιστης Οκτωβρης 2000-τευχος 90

 300 ζευγαρια χερια - μαρτυρια νυχτας αποφραδας.
Δεν εχω το δικαιωμα ουτε να κρινω , ουτε να επικρινω, αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν, να ρωτήσουν, να απορήσουν.
Αφήνω τις μαρτυριές των δικών μου ανθρώπων , του πληρωματος του ΑΙγαιωτισσα ΙΙμ αν πουν όσα με φρικη αντίκρισαν το βραδυ του ναυαγίου, την ατελειωτη νύχτα της διασωσης...
Ηταν η πρωτη σκηνη, οταν εφτασαν στο καταραμενο μέρος. Ο πρωτος πνιγμενος που φωτίστηκε απο τον προβολεα: " Καπετανιε, εκει, ενας πνιγμενος" η κραυγη της Λιτσας.
-"ασε τους πνιγμενους, πάμε για τους ζωντανούς"...
Ηταν οι ζωντανοι, τριακόσια ζευγαρια χέρι να ζητουν βοήθεια. Ο τόπος κοκκινος απο τα σωσιβια και τα λαμπακια. Να μην ξερεις απο που να περασεις, να μην χτυπησεις με την προπελα κανενενα ανθρωπο. Να κουπασταρεις απο το μποτζι και να νομίζεις πως εισαι σε μπουνατσα. Να θες να τους σωσεις ολουςν και να ειναι αδυνατο, να ειναι ψηλο το σκαρι και να παιρνει τον κοσμο μακρια το αποθαλασσο.
Ηταν η μανα με το παιδι αγκαλια που κραυγαζε για βοηθεια, να της λες κουραγια και πριν προλαβεις να ριξεις την κουλουρα βα ερχεται τοκυμα να τη βουλιαζει και γαι παντα να χανεται απο τα ματια σου...
Ηταν ο βραχος, Η κακαι σκαλα με τις δωδεκα - δεκαπεντε ψυχες να σου φωναζουν γαντζωμενοι, να μην μπορεςι να τους πλησιασεις, μονο να φεγγεις με τον προβολεα στο εγγλεζικο ελικοτπτερομ να τους φωναζεις να αντεξουν, θα τους παρουν ολους. Και οταν πεντε πεντε τους μαζευε στον αεραμε το σκοινι, οι υπολοιποι να χανονατια, μαζι και ο βραχος οταν τους σκεπαζε το μανιασμενο κυμα. Και αν λες , δεν θα τους ξαναδουμε...
Ηταν οι ψαραδες που μονοι με τα καικια γεματα ως τα μπουνια, την ισαλο, το τακαδο προσπαθουσαν και δεν εγκατελειπαν. Και εκεανες το σταυρο σου, επικληση σε ολους τους Αγιους να μην τους τουμπαρει...
Ηταν το βαρελακι με τους ναυαγους και το βιλαι που δεν αντεξε να τους φερει κοντα.. Και η λαχταρα να τους σωσεςι που εκανε τον Πανο να κρεμαστει απο την κουπαστη , ετοιμος να πεσεις στα νερα να τους πιασει...
ηταν τα φωτισμενα ποσταλια  που ολοι ανραωτηθηκαν γιατι μια βαρκα δεν εριξαν...
Ηταν ο Γερασιμος που στην σκαλα κρεμασμενος χτυπησε προσπαθωντας να τους τραβηξει επανω...
Ηταν το τηλεφωνο που χτηπυσε -σ.σ. στην γεφυρα μας χτυπησε για καλη τυχη το σηκωσε η μητερα μου- για να αναγγειλει πως μεσα στους ναυαγους ηταν η πρωτοανηψια σου και ο γιος της . Και να μην ξερεις αν ειναι πνιγμενοι ή ζωντανοι. Να βλεπεις ολο τον κοσμο σαν ανιψια σου και να μην το λες στον καπετανια, να μην τρελαθει και δεν κανει την δουλεια του καταπως επρεπε...
Ηταν η βαρκα που εκ των υστερων η εκ των τυχωρων ανιψια σου σου ειπε πως με τις βαριες κοπανουσαν τα ραουλα να τις ριξουν ( και το πληρωμα τους βοηθουσε, οτια και οι αλλοι λενε)...
Ηταν ο γιος της που κολυμπωντας με τους αλλλου στην στερια  κοιταζαν το μεγαλο σκαρι που ο καιρος δεν αφηνε να το μανουβραρεςι και λεγαν " Θεεεμου θα τσακιστει στα βραχια, κι αλλοι θα πνιγουν..." διχως να ξερεις ποιοι ειναι μεσα....
Ηταν οι αγκαλιες αυτων των των  λιγων που μπορεσες να σωσεις ( σ.σ.18 ή 19 ατομα)  οταν στις κουβερτες τυλιγμενοι ικετευαν να πιασουν στερια.
ειναι τα φορτοταξι την αλλη μερα στην προβλητα με τωους σακους των πτωματων.
ειναι το σωσιβιο το βαρυ το σκισμενο του 75 , που εμεινε την αλλη μερα (σ.σ. ακομα υπαρχει στο στριτζο μας)  θλιβερο απομειανρι στην βομβαρδισμενη κουβερτα του σκαφους να ζηταει ενα γιατι...
ειναι αυτο που ολοι οι νησιωτες, ολι εσεις, ολοι εμεις , αχνα ειχαμε απο καιρο ψυχανεμιστει πως απλα ηταν θεμα χρονου να συμβει.
Γιατι???

υ.γ. Πολυ μελανι θα χυθει, μεγαλοστομιας και μικροψυχιας λογια θα ακουστουν και τωρα που ο πονος συγκλονιζει και αργοτερα οταν τα πρωτα δακρυα στεγνωσουν.
Ισως να μην ειναι αρεστα ολα τουτα, μπορειτε να πειτε τι δουλιεα εχει το κοριτσακι και μιλαει, ασε τιυς μεγαλοσχημους συνδικαλιστες να ομιλουν, να ξαναπουν για αλλη μια φορα τα ηδη γνωστα, τους επιχειρηματιες των μεγαλοπνοων σχεδιων, τους ειδικους των μεγαλων γαλονιων... μπορει καν το βημα να ακουστει η φωνη μου να μη μου δωθει... ομως περνω δικαιωμα , εχω υποχρωση απεναντι στις δεκατεσσερις (σ.σ. τοσους νομιζαμε τοτε οτι ειχαμε διασωσει) ψυχες που σωθηκαν, στις αλλες που αψυχα κορμια περνουσαν διπλα απο το ΑΙγιαωτισσα να κανω εκκληση να μην σωπασετεμ να μην συγκαλυψετε, να μην εξυπηρετησετε  σκοπιμότητες. Ειναι κραυγη απογωνσης αυτο οπως ηταν η κραυγη της μανας που αγκαλιασμενη με το παιδι ζητουσε βοηθεια απο μια αλλη μανα, την μητερα μου.

ΣΤΕΦΗ ΑΡΕΛΗ

Ο αη Νικολας στα Διαβασιδια...

Είναι κατι ερημικες μεριες θαλασσινες, απροσιτες και μοναχικες που εχουν τοσα να μαρτυρισουν…

 Εικονες βουβες, εικονες μοναδικες που εχουν γραψει την δικη τους ιστορια μεσα στο χρονο… η ακομη καλυτερα μεριες οπου οι εικονες παρεμειναν σταθερες και αμεταβλητες στο περασμα του χρονου…

Μια τετοια μερια δικη μου είναι το νησακι του αη Νικολα με το ομονυμο ξωκλησι… στο εμπα της Λευκαδας… Ειχα την τυχη να το πρωτοεπισκεφτω πριν 10 χρονια, να μαθω για τα κρυφα περασματα του… το μικρο και το μεγαλο Διαβασιδι, το Ντουσμαν ( δουσμανι) να μαθω και να αφουγκραστώ με σεβασμο  την μικρη – μεγαλη ιστορια που κουβαλα και εκτοτε κάθε καλοκαιρι να το επισκεπτομαι – ετσι σαν φορο τιμης στις εποχες της δοξας του τις αλλοτινες…

Τοτε – πριν χρονια εκατο – που αποτελουσε το ησυχαστηριο του ποιητη Σικελιανου και της Ευας του…

Ψαχνω πληροφοριες να βρω για του ξωκλησσιου το θεμελιωμα… ποιος, ποτε…

Ισως να μη εχει και τοσο σημασια… αφου και  τωρα  ακομη , όπως και τοτε ιδια εικονα αντικριζουν τα ματια

… ιδια νερα ρεματισια και ζεστα το πλαισιοουν …

… ιδια κυμματα παφλαζουν  και σκανε στο μωλαρακι…

…εκει εξακολουθουν να φυτρωνουν τα κρινακια της αμμου τα λευκα

 … και οι καβουρομανες να τρυπωνουν στων βραχων τις τρυπες…

… και τα χταποδια τα θαλαμια τους να σκαρωνουν στο κοντινο βυθο….

… και τα αρμυρικια το θροισμα τους στο απογευματινο το καθιερωμενο μπασιμο του ανεμου…

Εικονα απαλλαλαχτη στο περασμα του χρονου… ανέγγιχτη από  των ανθρωπων το διαβα και ιερη…

Και ειπα αυτή την φορα την αυγουστιατικη βαρκαδα μας, την αυγουστιατικη περατζαδα μας στο νησι να την μοιραστω μαζι σας… να βγαλω φωτογραφιες

 το ξωκλεισι κρυμμενο πισω απο τα αρμυρικια

 Η αμμογλωσσα του νησιου

 φωτογραφια του βυθου κοχυλια ανακατα με τα βοτσαλα

 οι εικονες οι περισσοτερες ημερομηνια 1939 εχουν

 στο δρομο για το εκκλησακι

 διχτυα και φελουρια...ξεβραμενα

 Πανοραμικη θεα του μικρου μας του νησιου

 Του ερημητηριου το εσωτερικο

 δια χειρος Σιδερη οι εικονες

 ο χρονος , η θαλασσα και το κυμα εκοψαν στα δυο το νησι

 Ο αη νικολας με φοντο τοιχο πολυκαιρισμενο

 Τα κρεβατια του ερημητηριου... το τζακι... μπουκαλια νερο σφραγισμενα περιμενουν τους επισκεπτες που θα θελησουν να διανυχτερυεσουν

 μια καλυβα - χρονια τωρα εκει- σκεπασμενη απο την αμμο, ομοια με ινδιανικη

Το καμπαναριο

 τα kite  στο εμπα τους διαβασιδιου

 ενα περασμα στενο, γεματο ρηχαδες το μικρο διαβασιδι...φυλας ρεματα και κυματα

 αλμυρικια και σκια

 Πολυχρονα μπρατσολια

 σα σε λιμνη

( κλασσικα απελλειπε η η μηχανη η φωτογραφικη… ένα τηλεφωνο μικρων αξιωσεων ανελαβε το εργο του φωτορεπερταζ…)

χρονος διεκπεραιωσης 3-5 ήμερες....

Καθε φορα που επρεπε να ασχοληθω με γραφειοκρατικα σκαφων, μα καθε φορα, μετα ορκιζομουν πως ειναι η τελευταια.... Καθε φορα απιστευτη χαρτουρα, νομοι ανεγκεφαλων ιθυνοντων , κενα νομων, απειρες διεκιρνιστικες διαταξεις , κοινες υποιυργικες αποφασης και ενας κυκεωνας  δικαιολογιτικων - δικαιων και αδικων...
 Αυτη τη φορα ομως και με αφορμη την διαδικασια νηολογισης του Κουρσαρου το ελληνικο δημοσιο ξεπερασε τον εαυτο του....
Λιγα λογια για το σκαφος... εν ελλαδι - Λευκαδα- φτιαγμενο  με κοπο και μερακι ...Ξυλινο, ιστιοφορο, ιδιοκατασκευη, τουριστικο επαγγελματικο, κατω των 15 μετρων, κατω των 12 ατομων... υποτιθεται πως ειναι εντος ευεργετικων διαταξεων που απλοποιουν τις διαδικασιες,δινουν ωθηση στην αναπτυξη , στον θαλασσιο τουρισμο κλπ κλπ κλπ....
Και ξεκινα ο γογλοθας της νηολογισης... απαντα τα δικαιολογιτικα - συμφωνα με την διαταγη- παροντα... Ενορκες βεβαιωσεις ιδιοκατασκευης, καταμετρηση, τιμολογια αγορας υλικων, εξοφλιτικες αποδειξεις, προσπεκτους μηχανων, βεβαιωσεις, σχεδια, ρεπορτα , αδειες, ταυτοτητες, αντιγραφα επικυρωμενα, διπλοτυπα, χαρτοσημα, μετοχικα, επιμελητηριο ναυτικο  και λοιπα και λοιπα... μεχρι και φωτογραφια ζητηθηκε.... χρονος διεκπεραιωσης 3-5 ημερες εγραφε η διαταγη... Κλεινουμε πλεον την τριτη εβδομαδα αναμονης... Και ως εκ θαυματος την μερα που επρεπε να ειναι οτ εγγραφο εθνικοτητας ετοιμο, ζητηται  απο το οικειο τελωνειο μια βεβαιωση οτι το σκαφος απαλλασεται του φορου πολυτελειας... Νεα αιτηση, νεα ταυτοποιηση, νεα πρωτοκολα... ελατε να το παρετε αυριο, ειπαν εχτες... Και σημερα "α ξερετε υπαρχει θεμα..." τι θεμα λεμε οι αδαης και ανυποψιαστοι??? "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΕΤΕ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ"... "ΜΑ ΘΑ ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ?" " Βεβαια ετσι οριζει  ο νομος" ... Πρωτο σοκ...παραλογο , εντελως παραλογο, στερειτε νοηματος και λογικης... Και τι χρειαζετε?  " Διασαφιση" " Πρεπει να βαλετε εκτελωνιστη"... Α και θελει και CE απο νηογνωμωνα...
τηλεφωνα επι τηλεφωνων σε εκτελωνιστες, σωματεια, ναυπηγους, νηογνωμωνες, λογιστες, εφοριακους,  εμπειρογωνμωνες  με γνωμη αλλιωτικη ο καθεις... Η ταδε κυρια του υπουργειου πρεσβευε αυτο, ο δεινα το αλλο, χαρτια , υπευθυνες δηλωσεις και λοιπα. 5 ωρες συνεχως τηλεφωνηματων και να μην γωνριζει κανεις τι ενεργιες πρεπει να κανουμε , τι λεφτα να πληρωσουμε (απο 50 ευρω μεχρι 3500 χιλιαδες η διακυμανση της διεκπεραιωσης μας...) και εκει που φωλιασε η απελπισια...  και εκει που ολοι ελεγαν να ΚΑΝΟΥΜΕ OFFSHORE  ΚΑΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ, ΜΑΛΤΕΖΙΚΗ  ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗ τηλεφωνο στο κεντρικο τελωνειο πειραια. και επιτελους ενας χριστιανος να γνωρισει... δεν ζητουσα τιποτα παραπανω...και μου λεει σημειωστε... θελετε αυτο αυτο και αυτο... Απαιτηται εκτελωνισμος? οχι βεβαια... και το φερνει η κουβεντα και λεω οτι τηλεφωνω απο επαρχια ,απο λευκαδα και ο ανθρωπος αυτος τυχαινει  φιλος και γνωστος του παππου του Πανου και  τηλεφωνει στο τελωνειο το τοπικο και λεει τι πρεπει να κανουμε...
χαρτια νεα απο δευτερα απο την εφορια... Ο πανος ο μηχανικος , να φερει την μεταβολη σε Πανο κατσκευαστη σκαφων και να κανει ΔΗΛΩΣΗ αυτοπαραδοσης στον Πανο τον πλοιοκτητη... Να βεβαιωσει ο εφορος οτι θα γινει τρουριστικο επαγγελματικο, οτι ειναι οκ με το φπα, οτι δεν χρωστα, οτι απαλλασετε , οτι εχει εναρξη και κυριος ειδε τι αλλο...
φυσικα πρεπει να φτιαξουμε "δηλωση συμμορφωσης", δηλωση διασαφισης, - δηλωση μετανοιας ακομη δεν ζητησαν αλλα σιγουρα σε φερνουν στο σημειο να μετανιωνεις που αποφασισες να φτιαξεις κατι στην ελλαδα του 2011...σφραγιδες και χαρτια να δινεις να μπουκωνει το δυσκινητο , αδαες και απολυτα ανημερωτο Ελληνικο δημοσιο..

 Και αν ποτε γινουμε κρατος να με χ@@@εις....
Και αν ποτε ερθει ξενος επενδυτης στην Ελλαδα, εγω θα δεθω απο το μεσιανο καταρτι...
Και αν αποτολνησει κανεις να ναυπηγιση απο σκαρι σκαφος θα ειμαι η πρωτη που θα τον αποτρεψω...

υγ. μπορειτε να καταλαβετε τωρα προς τι τα εκνευρισμενα στατους του τελευταιου καιρου...

υγ. και φυσικα αυτα ειναι μονο η αρχη... η διαδικασια η απλη υποτιθεται της νηολογισης.... Πειρατικο και παλι πειρατικο επρεπε να μεινει , με παντιερα μαυρη για σινιαλο και κανονια να επιτιθεται στους καρεκλοκενταυρους....
Και αν μας θυμωσουν και αλλο Τουρκικη σημαια θα βαλουμε ετσι για να τους μπαινει στο ματι...(γιατι εμεις και την ελλαδα αγαπαμε και την παραδοση μας και την θαλασσα μας και την τεχνη μας, ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΟΧΙ...ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ...)

διακοπες χωρις γλουτένη...

Καποιοι αναρωτιεστε τι ειναι οι "διακοπες χωρις γλουτενη"...
Καποιοι αλλοι ανατρωτιεστε τι ειναι η ιδια η γλουτενη...
Αν αναφερω και την λεξη "κοιλιοκακη" τοτε σιγουρα οι αγνωστες λεξεις θα πολλαπλασιαστουν...

Λοιπον απο την αρχη... και πολυ πολυ συντομα , πολυ πολυ εκλαικεμευνα...
Η γλουτενη ειναι μια φαινομενικα αθωα πρωτεινη των δημητριακων και δει του σιταριου, του κριθαριου, της σικαλης...
Σε καποια ατομα ομως - στα ατομα που πασχουν απο κοιλιοκακη δηλαδη- η γλουτενη δεν ειναι ανεκτη με συνεπεια να προκαλουνται μια σειρα απο παθολογικες καταστασεις και βλαβες στον οργανισμο με κυριοτερη την "καταστροφη" του εντερου...
Η μονη θεραπεια ειναι η δια βιου αποφυγη της γλουτενης, η "εκδιωξη" της απο την διατροφη... Καποιος μπορει να πει πως ειναι σχετικα απλο, διαγραφουμε ψωμι και ζυμαρικα και το ζητημα διευθετειται...
Στο εμποριο και στα φαρμακεια... ( ναι στα φαρμακεια) υπαρχουν τροφιμα χωρις γλουτενη οπως ψωμι, μακαρονια, αλευρι , μπισκοτα, σοκολατες κλπ...
Ομως η γλουτενη ειναι πανταχου παρουσα, και δεν απολειπει απο την πλειοψηφια των κοινων αγαθων διατροφης των σουπερ μαρκετς...
 Η κοιλιοκακη απαιτει αποφυγη ακομη και των ιχνων της γλουτενης καθως ενα - μονο ενα ψιχουλο- μπορει να προκαλεσει σοβαρη βλαβη.
Η κοιλιοκακη απαιτει χωριστα σκευη για το μαγειρευμα, καθαρους παγκους κλπ κλπ που αυτα δυσκολευουν σε ενα βαθμο την καθημερνοτητα μας...
Η  εστιαση σε ταβερνεια, σουβλατσιδικα , εστιατορια, δεν ειναι ευκολη - στην Ελλαδα τουλαχιστον- και τις περισσοτερες φορες ειναι απαγορευτικη...(περισσοτερα για την γλουτενη στο μπολγκ ΑΥΤΟ)

Οπως φανταζεται κανεις   ενα ατομο που πασχει απο κοιλιοκακη δεν μπορει ευκολα να "τραφει" εκτος σπιτιου...Στις διακοπες εχει να αντιμετωπισει το "προβλημα" της καθημερινης διατροφης χωρις γλουτενη...
Για τους λογους αυτους αλλα και γιατι δυο πολυ δικα μας και αγαπημενα ατομα εχουν κοιλιοκακη καθε χρονο προσφερουμε στα ταξιδια με τα σκαφη μας και "διακοπες χωρις γλουτενη"...
Φετος με το Αιγαιωτισσα ΙΙ και με τον "κουρσαρο" το πειρατικο μας....

Το La grace στην Λευκαδα

Εν ετη 2011 ενα σουρουπο βροχερο του Μαη, ξεπροβαλε θαλερο στο διαυλο της Λευκαδας ενα σκαρι πειρατικο αλλοτινων εποχων κ ταξιδιων παλιακων...
Βοηθουντους της μουνταδας του καιρου και της ατμοσφαιρας , οι εικονες που αντικριζαμε ηταν σαν βγαλμενες απο βιβλιο πειρατικο, απο ταινια ασπρομαυρη... Σαν πλοιο φαντασμα προβαλε στα ματια μας....
Ηταν το La grace το νεοτευκτο πειρατικο σκαρι , το Τσεχικο ( Oh yes ) που ναυπηγιθηκε στην Αιγυπτο με την εργασια εθελοντων και βαφτιστικε στην ελλαδα πριν λιγες μερες...
Δεν υπαρχουν λογια να περιγραψουν το θεαμα... απολαυστε το...

υγ. οι φωτογραφιες δεν εχουν υποστει καμια απολυτως επεξεργασια .Τραβηχτηκαν στο ομιχλωδες φως του συννεφιασμενου απογευματος με ενα κινητο....

για τραγουδια θαλασσινα και οχι μονο

Σημειωσεις & διευκρινισεις και στοχασμοι σκορπιοι

προς τους φιλους που με νοιαζονται,

προς τους φιλους που σιγοτραγουσησαν τις μελωδιες ,

προς τους φιλους που αρεσκονται να κανουν Like,

προς στους λοιπους παρατηρητες του τοιχου , του προφιλ και της ζωη μου...

Τις τελευταιες μερες ενα κρυωμα με κρατησε δεσμια στο σπιτι... το χειροτερο μου... Ουτε πυρογραφια δεν μπορουσα να κανω... με επνιγαν οι μυρωδιες... αρχισα να ακουω σαν τα πιτσιρικια τραγουδια στο you tube και να τα ανεβαζω στο προφιλ μου. Τραγουδια που μου αρεσαν, τραγουδια που λατρευα... Μερες κρατησε το κρυωμα, μερες και τα τραγουδια... τους στιχους στο ρεφρεν, τους στιχους που με αγγιζαν τους εγραφα καθως πρώτα έρχεται η γραφη και έπεται η μελωδια...

Σε αυτά τα ιδια τραγουδια που ανεβασα και στους στιχους τους ,καθενας εβλεπε και κατι διαφορετικο, κατι απο την ψυχη του , κατι απο την ζωη του , κατι απο τις ανοχες , απο τις ενοχες , απο ονειρα ζωης χαμενα, απο χρονια περασμενα...

Αλλιως αγγιζε τον καθενα κάθε τραγουδι χωριστα… χορδές ευαίσθητες, καθρεφτισματα ζωης τε και ψυχων, φοβων και αγωνιων, ονειρων και ρεαλισμου…

Αλλιως τα φανταστηκαν, αλλιως τα ορμηνευσαν, αλλιως τα σιγοψυθιρισαν…

Καποιος θεωρησε οτι τα τραγουδια τον θιγουν (αφου με στεναχωρησε να θυμηθω να ανεβασω το "Εγινε παρεξηγηση και εξήγηση δεν δοθηκε" αφιερωμενο με αγαπη), f (*)

Αλλος οτι ειμαι καψουροκαμενη και μου την επεσε χυμα ανεβαζοντας σκυλοτραγουδα..f

Η γκομενα του ζηλεψε και καναν τον τοιχο μου πεδιο μαχων...(delete ofcourse)...f

Αλλος νομιζε πως ειμαι αρτι χωρισμενη και καμποσο πληγωμενη…f

Οι του αριστερου παρελθοντος ορμώμενοι, ειδαν τους αγωνες τους και τα ιδανικα τους τα απραγματοποιητα…c

Οι του Δ.Ν.Τ. και πασων των κυρβερνωντων και των αρχοντων απογοητευμενοι, ειδαν ένα κοσμο σε καταρρευση… c

Πολλοι παρα πολλοι αναρωτηθηκαν για το κολλημα μου με τον Παπακ/νου ,σε τραγουδια γνωστά ,σε τραγουδια άγνωστα, σε εκτελέσεις δευτερες, με του Ασιμου τα στιχακια τα αιρετικα, ενιοτε κατά πολλους εριστικα ...?

Οι φιλοι οι παιδικοι ειδαν τα χρονια της νοσταλγιας και της αθωοτητας…c

Οι συνομηλικοι βρηκαν ακουσματα γνωριμα μα και στην ληθη χαμενα…c

Οι του «εφοπλιστη» διεκριναν στους στιχους πηγες εμπνευσεις των παλιων μου κειμενων…c

Οι φιλοι «καραβολατρες» νοσταλγισαν καραβια ξενα και θαλασσες μακρυνες…c

Οι καπεταναιοι μας βρηκαν τα δικα μας νησια , τα δικα μας ταξιδια…c

Οι φιλοι του καλιτεχνικου αναρωτηθηκαν αν και το τραγουδι είναι μεσα στα ενδιαφεροντα τα αρτιστικα περιλαμβανεται και το ασμα (oh nooo !!! )….f

Υπηρξαν και καποιοι - δυστυχως - φιλοι που λαθροκουστες της ζωης μου θελησαν να γινουν, από την χαραμαδα ψαγνοντας να βρουν τροφη για ρουφιανια . Αυτοι τελιως false –σαν τις ζωες τους- τους στιχους εννοησαν.

* Οπου f – false Οπου c- Correct

Όμως

Εγω μεσα σε αυτους τους στιχους ειδα την ζωη μου να περνα και την ψυχη μου να ξεδιπλωνεται …

Γυρισα στα μικρατα μου, στα ακουσματα τα απαγορευμενα του Μαρκοπουλου, που με γαλουχησαν με ιδανικα, που αναγαγαν στην ψυχη μου την ελευθερια σαν υψιστη και υπερτατη αξια…Που με πολιτικοποιησαν βαθια.

Βρηκα τραγουδια ξεχασμενα που μου τραγουδαγε ο πατερας μου όταν ημουν παιδουλα, τοτε χιουμοριστικα τα λογιζα και ξεκαρδιζομουν στα γελια με τον «ταρζαν το παιδικο μου φιλο» … το νοημα τους μεγαλωσα για να το καταλαβω…

Καταλαβα γιατι οι μεγαλοστομιες δεν με αγγιζουν, γιατι δυσκολα τα συναισθηματα εμοιστευομαι.

Ακουσα τα τραγουδια που με εμαθαν να μην φοβαμαι, να μην συμβιβαζομαι και να μην υποκειπτω σε οσους για την δικη μου ζωη , ερημην αποφασιζουν…

Ακουσα τα τραγουδια εκεινα που από μικρη μου υποδεικνυαν τους κυβερνοντες και τους πολιτικαντιδες να μην εμπιστευομαι, να μην χειροκροτω και ποτε να μην γινω φερεφωνο κανενος ( σημειωση προς αρση τυχον παρεξήγησης… δεν αποτελεί μομφή ), να εχω σκεψη και πνευμα και νου αυτονομο .

Ακουσα , ακουγα και θα ακουω Βασιλη και Ιωαννου και την ψυχη μου θα αγγιζει ξανα και ξανα κάθε λεξη

και Ασιμο και Μεσημερη και Τριπολιτη και Καρυωτακη…Και ποιητες που τους λοιδορισαν που τους ειπαν τρελους και αλλιωτικους . Όμως τους παραξενους και τους παρατερους και τους του περειθωριου παντα με συμπαθεια τους τους αγκαλιαζα …. Τους συμβιβασμενους ποτε μου δεν εννοησσα..

και Καββαδια μυστης και λατρης της ποιησης και των ορολογιων των ακαταλυπτων – σαν μυστικο- στους πολλους…

Ειδα στα τραγουδια αυτά την ψυχη μου πληγωμενη από συμπεριφορες , από λογια , από λαθη ανθρωπων που ποτε δεν κατανοησα…. Από ανθρωπους μισους, από ανθρώπους αλλότριους…

Ειδα στα τραγουδια αυτά την σταση ζωης μου την παντοτινη , την αποστασιωπιημενη από τετριμενα, από κλισε ,από στερεοτυπα… Από ονειρα μισα και μικροαστικα για ζωη ηρεμη, με ένα σπιτακι, ένα συζυγο και δουλεια στρωμενη…

Ειδα στα τραγουδια αυτά την ψυχη μου την δοσμενη στην θαλασσα, στα καραβια, στα ονειρα, στα λιμανια τα δικα μου, εκει που οι αλλοι δεν θα αραξουν ποτε…εκει που για τους αλλους χωρο δεν εχει.

Ειδα στα τραγουδια αυτά τις φουρτουνες τις μεγαλες και τις ποικιλοτροπες εκει που παντοτε θα βασιλευει των ανθρωπων η αγνωμοσυνη .

Ειδα την απογεοητευση για τον κοσμο μου , για το μελλον που γκεμιζετε , για την μιζερια που γεμισε τις ζωες μας , για τις ελπιδες που χαθηκαν….

Αυτά είναι τα τραγουδια που γουσταρω, αυτά είναι τα τραγουδια που ψιθυριζω , αυτή είναι η ζωη μου … Βιβλιο ανοιχτο για τους γνωριζοντες….Για τους αλλους της κλειδαροτρυπας τους εραστες –και όχι μονο- απλα αναφερω πως η κριση τους παγερα αδιαφορη με αφηνει.

ονειρα που με κατατρεχουν... ακομη και στον υπνο μου η θαλασσα και τα καραβια με συντροφευουν... κι οι φουρτουνες τους

το ιδιο ονειρο ξανα...Δευτερη φορα σε μια βδομαδα...

"To sunny cruise σε φουρτουνα ασχημη. Μποφορια και κυματα θεορατα να μας θαλασσοδερνουν, να προσπαθουν να μας μπαταρουν,ο φοβος να μας κυριευει... Ο καπτα Σταυρος στο τιμονι αυτη τη φορα - την αλλη ηταν ο Χρηστος- εγω με τον πανο παροντες να τρεχουμε να προλαβουμε τις αβαριες... Να περνει κλιση επικινδινη το σκαρι και σαν να καναμε πειραμα ευσταθειας, ολοι μαζι πληρωμα, επιβατες και επιβαινοντες με τα χερια στα πλαινο μπουλμε να προσπαθουμε να αποτρεψουμε την ανατροπη... και ως εκ θαυματος, εκει που τα κυματα μας πλαγιοκοπουσαν αλυπητα, εκει που μεχρι και την κοντρα γεφυρα σκεπαζαν, ξαφνικα νηνεμια και το ταλαιπωρο σκαρι να αραξει σε λιμενα κοντινο, ασφαλη και απηνεμο... και εμεις απλα να μετραμε τις ζημιες μας...αλλα ειμαστε σωοι...η κουπαστη που την πηραν τα κυματα... τα μαδερια τα πλαινα που χασκαν ξεκαρφωτα...

Και διπλα μας αραγμενο αλλο καραβακι ξυλινο, καραβοσκαρο ετουτο και ξενο... Φουνταρισμενο δεν ηταν αλλα την πλωρη του την λαβωμενη ακουμπουσε στο ντοκο ...με το μπαστουνι σπασμενο, το πλωριο ποδοσταμο τσακισμενο και στης πλωρης τα εξαλλα να χασκει ρηγμα μεγαλο... και εγω να κοιτω το αλλοτε κραταιο και μεγαλοπρεπες τρικαταρτο να βουλιαζει , τα κομοδεσια μονο αβρεχτα ...και τα καταρτια διχω ς ξαρτια και αρματωσια...και μολις ερχονταν αντιμαμαλο για λιγο η πλωρη να ξεπροβαλει εξω απο το νερο σαν να μας αποχαιρετουσε εμας τους αγνωστους και εφυγα μακρια να μην βλεπω το πλεουμενο να βουλιαζει... να μην σπαραξει η καρδια μου..."


και μια βδομαδα προτερα ονειρατο παρομοιο...


" ξανα το ατυχο sunny cruise αυτη την φορα ξερα καβαλησαμε , εκει που ηταν τα νερα πεντακαθαρα , βραχος θεορατος ορθωθηκε κατω απο τα υφαλα μας , τον βλεπω οπως ξαφινκα οπως ημουν γερμενη στην πλαινη την κουπαστη και βαζω φωνη , κραυγη απελπισίας " κρατει, αναποδα" αλλα ήταν αργα και πηγε και σφηνωσε αναμεσα στα δυο τιμονια του σκαφους... Οι προπελες ανεπαφες ...Και εκανε αναποδα ο χρηστος να το ξεκολησει και ο καπτα σταυρος στην πλωρη κοιταξε για αλλες ξερες... Και ταξιδευντας πλαι σε στερια, μιλια δυο μακρια ξανα πηγαμε σε λιμανι , και εμεις δεν κινδινευαμε, ομως το σκαρι ειχε λαβωθει... και τα μαδερια του - σταυροκοκκαλο πλεγμενα- ειχανε μποσκαρει και παιζανε και τα στραβοξυλα φαινονταν φτενα και πολυκαιρισμενα.. και τα σεντονονερα αναδυανε οσμη ξυλου υγρου, και πετρελαιο και λαδια...Και ελεγα αλλη φουρτουνα δεν θα αντεξει....καλυτερα στο λιμανι να το αφησουμε... να παροπλιστει, να ξαποστασει και οσο αντεξει αφου το τελος προδιαγεγραμμενο ειναι"


και αναρωτιεμαι εγω, προσπαθοντας τα ονειρα μου να ορμηνευσω αν επικεινται δυσκολιες και φουρτουνες στην ζωη? θα βγουμε ομως γεροι? γιατι το sunny cruise ξανα και ξανα.. απο το παρελθον ερχομενο , απο το πουθενα... απο τα τελη της δεκαετιας του '80 βυθισμενο... σε χερια ξενα...