Καποιες φορες ολα αποκωδικοποιουνται σαν αντικρισεις μια παλια φωτογραφια... Ποσο μαλλον σαν ξεφυλλιζεις των παιδικων χρονων τις "σελιδες" των αναμνησεων . Απο το 1977 μεχρι το 1985 ...
Στο μικρο το παντα αγαπημενο "sunny cruise"...
Allegro-αντισυμβ
Διχρονη , Ιουνη του 73 με ενα κοτερο , (εκεινο λεει που γυριζε τα πλανα στις παλιες του james Bond τις ταινιες) με πηγανε στην Τηνο να βαφτιστω...
Και εγω επλεα σε πελαγα τρισευτιχισμενη...Και απο τα βαφτισια θυμαμαι πως πηρα απο το χερι τον καπετανιο νονο , φορεσα το παλτο κ ζητησα να παμε να δουμε στης Τηνου το λιμανι τα βαπορια κ να φαμε καραβισια μακαροναδα κ να αγναντευω πρυμες πλοιων κ ρεμετζα...
Και ηρθε μετα το sunny cruise... Ιονιο κ Αιγαιο με φουρτουνες με μπουνατσες... τοτε που στης αγονης τα νησια μητε λιμανια υπηρχαν , μητε ηλεκτρικο κ ηταν ολα τοσο πιο ωραια.
"σαν γυφτακι" ... μαυριδερη κ ηλιοκαμενη με ενα τσαμπι σταφυλι να τσιμπολογω κ με ενα βιβλιο στο χερι να διαβαζω ... ταξιδευοντας ανταμα με τους αγαπημενους, αυτους που παντα ητανε μαζι αλλα κ τους αλλους που τους προσμενα με αδημονια καθε καλοκαιρι να φανουν. Σαν τον κιθαριστα μας , τον αγαπημενο curt , τον Αυστριακο με την μαγικη φωνη. Που ακομη νοσταλγω τα τραγουδια του στην πλωρη, τα βραδυα... "black rose" με ελεγε κ ρωταγε τι ηθελα να τραγουδησει... κ του ζητουσα μονιμα κ συνεχως επιτακτικα δυο τραγουδια "My bonnie lies over the ocean" κ την μπαλαλαικα. Ομως σιγησε η φωνη του χρονια τωρα, ενα βραδυ που ηρθε στο ονειρο να με αποχαιρετησει..."φευγω" μου ειπε κ τον ακουσα τελευταια φορα να τραγουδα
Την λατρευα την αιωρα της πλωρης... Κ ας την μαζευαν καθε φορα που ειχαμε φουνταρισμα. Μονο στα λογκαδα την σκαριαζαν, που δεν ενοχλουσε το βιντζι. Και τα βραδια την ξαναμαζευαν γιατι εκει ηταν το στεκι που με ρετσινα κ κιθαρες περνουσαμε τα βραδια μας ...ελληνες κ ελβετοι κ αυστριακοι ανταμα... Κ οταν τα αλλα τα πιτσιρικια , την ωρα που ανοιγαν τα σχολεια, οι φιλοι κ οι συμμαθητες λεγαν πως ηταν τα καλοκαιρια τους στο χωριο κ την πολη δεν ειχαν χωρο οι δικες μου αναμνησεις. Τοσο ξενες, τοσο αλλιωτικες, τοσο παρατερες.
"Παππου" σαν ναυαγος εισαι ειπε ο εγγονος βλεποντας την πρωτη φωτο με τα μουσια...
"Παππου εισαι δυναμη" ειπε βλεποντας την δευτερη...
Εγω ομως αναπολησα την αγαπημενη μου θεση εκει στην κουπαστη της πλωρης που εσκαγε το κυμα... Παντα εκει με μπουνατσα , με φουρτουνα , με τα ποδια κρεμασμενα εξω να βλεπω μπροστα απο την πλωρη, να χανεται το ματι στο μπλε του οριζοντα....
Εγω ομως αναπολησα την αγαπημενη μου θεση εκει στην κουπαστη της πλωρης που εσκαγε το κυμα... Παντα εκει με μπουνατσα , με φουρτουνα , με τα ποδια κρεμασμενα εξω να βλεπω μπροστα απο την πλωρη, να χανεται το ματι στο μπλε του οριζοντα....
Πως λεει το τραγουδι "Να ξαναγινομασταν παλι πιτσιρικοι?"
Τουλαχιστον δεν σκοτωσε ο χρονος ουτε το χαμογελο, ουτε την ευτυχια που μου χαριζει καθε ανταμωμα με την θαλασσα κ με το κυμα.
Κατι ειναι κ αυτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου