Των καρναγιων "η αφηρημενη τεχνη"

Παντα το πιστευα πως τα καρναγια ειναι χωρος τεχνης κ εκφρασης...να κ η σημερινη αποδειξη... Καμβας? τα υφαλα, τα εξαλλα, τακοι, μαδερια, παλιοβαρελα, τα βαζα κ οι στελες

 Χρωστηρες? μινιο , μουραβια , σκουρια κ υφαλοχρωματα  , βερνικια, ασταρι κ αντισκωριακο

Καλιτεχνες? εκεινοι οι τρελοι που ακομη επιμενουν το περισσευμα αγαπης, κ τη θαλασσα τους με μερακι να μερεμετιζουν...

Ζωγραφιες Αφηρημενης Τεχνης ενος μικρου καρναγιου

"Πεμπη πεφτουμε"

Την πεμπτη πεφτουμε ειπε ο καπτα Σταυρος...
Μια μερα βροχαδα με νοτια μουντο.
Ενα μεσημερακι παραξενο, βουβο, διχως ηχο...
Αυτη την φορα , σε αυτη την καθελκυση, σε αυτο το ριξιμο , το πεσιμο ή οπως αλλιως δεν πηγα στην πρυμη, δεν πηγα στην κουπαστη, δεν πηγα στη γεφυρα. Πλωρα , καταπλωρα στα ριζα του μπαστουνιου.
Να βλεπω βαζα,κορακι, σχαρα, στερια κ θαλασσα, τα συρματα να τεντωνουν, να νοιωθω το σκορτσο τους ...
Κ αυτη τη φορα ειπα πως δεν εχει φωτογραφιες... την μηχανη ρυθμισα στο βιντεο κ το ματι μου εφευγε ελευθερο, επαιζε δεξια κ αριστερα , να κοιτα αν ολα ειναι καθως τους πρεπει, να αφουγκραζομαι αν πηραν με την πρωτη μπρος οι μηχανες, ποσο σιμα ειναι το φουνταρισμενο ιστιοφορο....
Ολα αυτα λοιπον στο βιντεακι το μικρο, το ερασιτεχνικο ,της καθελκυσης... που μπορει τις εικονες κ τις στιγμες να απαθανατισε, να τις φυλαξε κ να τις φυλακισε στο φακο , μα τα συναισθηματα που καθε μα καθε φορα που νοιωθω σε καθε "ριξιμο" δεν μπορει να τα αποτυπωσει...
Κ για το βιντεο απλα πατηστε εδω

Καθελκυση με το παραδοσιακο τροπο των παλιων καρναγιων

σε βιντεο το ενα λεπτο της καθελκυσης . Αξιζει να το δειτε

Αιγαιωτισσα - Καθελκυση 2014 

Εχουν περασει ηδη 28 χρονια απο οταν στο ιδιο αυτο Καρναγιο (βλυχο Λευκαδας) ναυπηγηθηκε κ επεσε για πρωτη φορα στα νερα το Αιγαιωτισσα.
Εχω περασει μια ζωη απο παιδακι σε καρναγια, σε αναλκυσεις, καθελκυσεις, ναυπηγησεις. Σε μικρα ή πιο μεγαλα πλεουμενα. Ωρες ατελειωτες κουβεντας με καραβομαραγκους, σε ταρσαναδες , στις πλωρες ξυλινων σκαριων. Ομως την εμπειρια της καθελκυσης νομιζω πως δεν υπαρχουν λογια να την περιγραψουν. Καθε φορα πεταω τη σκουφια μου για να ειμαι πανω στο σκαφος που θα "πεσει", να ακουσω το πλαφασμο της θαλασσας, τα νοιωσω τα συρματα να τ αμολανε, τους αρμους να τριζουν, το σκαφος να βουτα... Ετσι κ φετος... Ομορφα "πεσαμε" κ απαλα" δεν φρεναρισε, δεν σκορταρισε το σκαφος , δεν ανοιξαν οι αρμοι... Κ ειχε κ ταξιδακι μεχρι το λιμανι, ισα να ξεκαπνισουν οι μηχανες... Και ειχε κ μανουβρα , ισα να ξεμουδιασουν τα χερια με τους καβους...
Κ αν στο παρελθον καθε "ριξιμο", "πεσιμο", "καθελκυση" αποτελουσε εικονα συνηθη για τα νησια , τωρα το ριξιμο ενος ξυλινου μεγαλου σκαφους με το παραδοσιακο τροπο των βαζων σπανιζει, κ αποτελει αξιοθεατο για το "φιλοθεαμον" κοινο κ για φιλους αγαπημενους. Κ ετσι στο λιμανι δεν γυρισαμε κενοι επιβατων μα ειχαμε συντροφια τον Θοδωρη, τον Φωντα, τον Γιαννη, τον Βασιλη ...συνολο 10 νοματαιοι μαζι με καπτα Σταυρο , Πανο, Βεσσαριο, Χρηστο, Αντωνη κ εμενα...